Pius Ciapało jest artystą zafascynowanym muzyką. Od wielu lat tworzy dzieła plastyczne, które choć powstały w klasycznych technikach – olej, płótno, blejtram – to w wyrazie swym i wypowiedzi tworzą zupełnie nowe jakości. Twórca monumentalnych prac zwanych „symfoniami”, np. Symfonia Pory Roku (1974) – 48 obrazów o powierzchni 120 m², czy jedna z ostatnich, ogromna realizacja – symfonia Architektoniczna. Tym razem przedstawia kameralne utwory o wdzięcznej nazwie „capriccio”.
„Kaprysy” są zbiorem abstrakcyjnych, strukturalnych obrazów geometryczno-kolorystycznych. Pojedynczy „Kaprys” składa się z sześciu różno­kolorowych trójkątów prostokątnych. Zastosowanie w kompozycjach trójkątów – tych najczystszych form geometrycznych – umożliwia poprzez ich konfigurowanie uzyskiwanie ogromnej ilości kombinacji wizualnych. Mutacje form, kształtów i kolorów dają artyście nieomal nieograniczone możliwości kreacji. Capriccio to według słownikowej definicji polifoniczny utwór muzyczny, rodzaj wirtuozowskiej etiudy. Capriccia Piusa Ciapały są w malarstwie definicyjnie tożsame z ich odniesieniem muzycznym.