W twórczości Piusa Ciapało ważną rolę pełni forma blejtramu. W cyklu architektonicznym sprzed kilku lat artysta eksplorował możliwości tworzenia iluzji optycznej na wielokątnych płaszczyznach. Obecnie kontynuuje rozważania na temat kształtu koła i elipsy, czyli nad zamkniętą, doskonałą formą, rozgrywaną jednak nie przestrzennie, lecz na płaszczyźnie. Malarstwo strukturalne Piusa Ciapało wydobywa energię potencjalną, tkwiącą w samej abstrakcyjnej formie.
Autor pozostawia swobodę odbioru i interpretacji swoich obrazów. Interesuje go optyczna równowaga lub ewentualny jej brak w iluzorycznym ruchu obrotowym – symetrycznie jednostajnym oraz zachwianym i dynamicznym. Wewnętrzna struktura poszczególnych kół, spowodowana ich podziałami i powstającym problemem ruchu, a także dynamiką ruchu wirowego, pozornego „kręcenia się” w koło, silnie oddziałuje na widzów.
Używane przez artystę kolory to spontaniczna i ekspresyjna gra emocji, poddana jednocześnie znaczącym rygorom kompozycyjnym i formalnym. W tej konsekwencji kompozycyjnej autor czyni jednak wyłomy, rozmyślnie przemieszczając środek koła lub elipsy. Stawia wtedy odbiorcę w niekomfortowej sytuacji, kiedy myślał, że „wie” i że zrozumiał system, a tymczasem poznanie koncepcji artysty wymyka się, pozostawiając go na otwartym polu eksploracji, na którym oparciem stają się wyłącznie emocjonalne zestawienia kolorystyczne.